Πρακτική Διαχειριστή Πολυκατοικίας

   Ξέρω ξέρω... όλοι είμαστε έξυπνοι, ευγενείς, με καλούς τρόπους και δεν χρειαζόμαστε υποδείξεις από κανένα για το πως θα συμπεριφερόμαστε-λειτουργούμε. Αν μη τι άλλο είμαστε εφοδιασμένοι με παιδεία και ευγένεια αρκετή για σταθούμε ικανοποιητικά ανάμεσα σε μια ομάδα ατόμων.

   Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει το γεγονός ότι προβλήματα σχεδόν πάντα δημιουργουνται και δεν αντιμετωπίζονται σωστά ή τουλάχιστον με ηρεμία. Είναι το ταμπεραμέντο μας σαν Έλληνες ή απλά δεν μάθαμε να συνεργαζόμαστε και να κατανοούμε;

   Όπως και να χει εγώ θα πρότεινα τα εξής, διότι δανειζόμενος την ετυμολογία του όρου "διαχειριστής" ο συγκεκριμένος άνθρωπος οφείλει να διαχειριστεί έμψυχο και άψυχο δυναμικό στην πολυκατοικία που ορίστηκε έτσι ώστε να επικρατεί ηρεμία, ισορροπία και ευημερία:

   1. Για οποιαδήποτε εργασία, κίνηση, διαδικασία που αφορά ή έστω έχει επιπτώσεις στο σύνολο (μερικό ή ολικό) της πολυκατοικίας ο διαχειριστής πρέπει να έχει ενήμερο επακριβώς τον κόσμο και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες μόνο εφόσον η πλειοψηφία έχει συμφωνήσει σχετικά, πάντα με αύμμαχο την διαφάνεια. 

   2. Οι γενικές συνελεύσεις δεν πρέπει να αποτελούν θεσμό υπό κατάρρευση. Οφείλει, ο διαχειριστής να τις συγκαλεί όσο συχνά είναι εφικτό για να επιτυγχάνεται σύσφιξη στις σχέσεις των ενοίκων αλλά και να εξυπηρετούνται οι ανάγκες της ενημέρωσης και της επικοινωνίας που τόσο σημαντικό ρόλο κατέχουν σε μια κοινωνία ανθρώπων ανεξαρτήρου μεγέθους.

   3. Πολλές φορές η λογική του "δε βαριέσαι" οδηγεί σε καταστροφικές επικοινωνιακές και πρακτικές δυσλειτουγίες και ασυνέπειες. Υπό αυτό το πρίσμα, όταν υφίσταται ανάγκη να γίνει κάτι πχ να ανανεωθεί με πετρέλαιο η δεξαμενή της πολυκατοικίας και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, είναι τουλάχιστον ανόητο να μετατίθεται αυτό χρονικά (ιδίως όταν έχει την σφραγίδα πρόσφατης συνέλευσης) για τον απλούστατο λόγο ότι αφενός μπορεί κάποιοι από τους ενοίκους να ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες (άρρωστοι, ηλικιωμένοι, παιδιά κτλ) και κάτι τέτοιο τους δυσκολεύει την ζωή και αφετέρου άρεται η αξιοπιστία του διαχειριστή.

   4.  Και στους ενοικιαστές θα πρέπει να δίνεται βήμα σε ότι αφορά τα κοινά διότι όχι μόνο μπορεί να έχουν ωφέλιμες ιδέες για την βελτίωση της κοινής ζωής αλλά με τέτοιου είδους προσέγγιση εμπνέεται μεγαλύτερος σεβασμός για χώρους που δεν τους ανήκουν.

   Αυτά για την ώρα. Θα επανέλθω γιατί νομίζω ότι το θέμα ακούγεται μεν ανιαρό αλλά έχει ισχυρό υπόβαθρο. Σε κάθε έναν από αυτούς τους 4 άξονες υπάρχουν κάποιες πρακτικές ιδέες που να προωθούν το κοινό καλό της κάθε πολυκατοικίας με τρόπο που να διευκολύνει και το έργο του διαχειριστή.